ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΝΑ ΡΙΞΕΙ
ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ?
«Η πρόταση των κτηνοτρόφων είναι γάλα ημέρας να ονομαστεί το γάλα των 5 ημερών που υπάρχει σήμερα. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και νομίζω ότι εμείς θα πάμε στη Βουλή με την πρόταση που έχουμε καταθέσει. Στο τέλος της ημέρας η Βουλή είναι αυτή η οποία αποφασίζει... Αλλαγή στην ουσία της συμφωνίας δεν μπορεί να υπάρχει» δήλωσε στον ραδιοσταθμό "Βήμα FM" ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Θανάσης Σκορδάς.Ο υφυπουργός εκτίμησε ότι το όφελος των καταναλωτών «μπορεί να είναι και μεγαλύτερο (από 5 λεπτά), καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχει στο κομμάτι της διανομής και της εμπορίας του συγκεκριμένου προϊόντος ένα κόστος 6%, το οποίο οφείλεται στις επιστροφές, και ένα κόστος περίπου 15%, το οποίο οφείλεται στο συγκεκριμένο κανάλι διανομής, δηλαδή στην πώληση του μόνο μέσω των καταστημάτων απ' το ράφι».Για τις αλλαγές στα φαρμακεία και τα φάρμακα είπε ότι «εντός των φαρμακείων απελευθερώνονται τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα φάρμακα», Επίσης ανέφερε ότι ένα διοικητικό εμπόδιο που διαφοροποιείται είναι αυτό που έλεγε ότι για να ανοίξει ένα φαρμακείο αν είναι συνεταιρικό έπρεπε υποχρεωτικά να είναι 50-50, «δηλαδή μπορεί το ποσοστό να μην είναι ισοκατανεμημένο μεταξύ των εταίρων», και «το δεύτερο έχει να κάνει με τις ελάχιστες αποστάσεις», εκτιμώντας ότι δεν θα «πάει κανείς να κολλήσει δίπλα από κάποιο άλλο φαρμακείο, αν σε μια τοπική αγορά υπάρχει υπερκάλυψη και υπερπροσφορά».Σε ό,τι αφορά τα ταξί ανέφερε πως «δεν σχετίζεται με τα ταξί, η αλλαγή για τα αυτοκίνητα με οδηγό, αλλά «έχει να κάνει με αυτό που ίσχυε με την αλλαγή του '12, όπου μπορούσε κάποιος να μισθώσει αυτοκίνητο με οδηγό, αλλά έπρεπε η μίσθωση να είναι κατ' ελάχιστο για 12 ώρες, αυτό κατεβαίνει τώρα στις 6 ώρες».
Μπορεί να συμβεί το μοιραίο να έχουμε την Κυριακή βράδυ την καταψήφηση του νομοσχεδίου που έχει ξεσηκώσει τόσο κόσμο κτηνοτρόφους , φαρμακοποιούς ταξιτζήδες ? Οι παραπάνω δηλώσεις ΄δειχνουν ότι ηη κυβέρνηση δεν κάνει πίσω , βέβαια χρειάζεται 151 τουλαχιστον ΝΑΙ για να περάσει και ήδη σις τηλεοράσεις οι δημοσιογράφοι αρχίζουν το μέτρημα να δουν αν περνάει ή οχι . Έχωντας ψηφίσει πολλά αλλά χειρότερα μέτρα παρο όλο που διαφωνούσαν με σκεπτικό ότι προέρχει να μην χρεωκωπήσει η χώρα ή δηλώσεις οτι δεν ξαναψηφιζούμε με το << πιστόλι στον κρόταφο>> αλλά μετα απο ολίγο οχι μόνο ψήφισαν δύσκολα πιστεύει κανείς οτι θα αντιδράσουν τώρα ψηφίζοντας ΟΧΙ τώρα παρόλο που μπάινει σε κίνδυνο ο πρωτωγενής τομέας ενας τομέας που οι κυβερνώντες έλεγαν οτι απο αυτον θα ξεκινήσει η ανάπτυξη. Η δικαιολογία οτι έτσι θα έχουμε έτσι πιο φτηνό γάλα φυσικά δεν στέκει φτηνό γάλα υπάρχει και τώρα να ψάξει κανείς αλλά το σημαντικό ειναι και η ποιότητα του την οποία σίγουρα δεν εγγυάται το γάλα 11 ημέρων ή πόσο τελικά θα αποφασίσουν ενα γάλα που αν είναι σιγουρα αρκετά φθηνότερα απο το υπαρχον φρέσκο γάλα με τον οικογενειακό προυπολογισμό να προσπαθεί να κερδίσει το παραμικρό λεπτό σίγουρα θα έχει πολλες πωλήσεις που θα αποβουν είς βάρος της εγχώριας παραγωγής και Βιομηχανίας .
Θα ήταν πιο καθαρό να μιλάγανε οι ιθύνοντες οτι επιθυμούν μια χώρα που δεν θα παράγει τίποτα , απλά θα προσφέρει υπηρεσίες στον χώρο του τουρισμού .
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ 12 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
26/3/2014
12 περίπου εβδομάδες πριν το πρώτο σφύριγμα του Μουντιάλ η Βραζιλία κρατά ακόμη σε αγωνία τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο δρόμος προς την 12η Ιουνίου επιφυλάσσει ακόμη αρκετές δυσάρεστες εκπλήξεις. Πιθανότατα το γήπεδο Itaquerao δεν θα είναι έτοιμο στον προκαθορισμένο χρόνο. Σύμφωνα με πληροφορίες της βραζιλιάνικης εφημερίδας Folha de Sao Paolo, η ιδιοκτήτρια ομάδα, η Corinthians Sao Paulo, έχει ενημερώσει ήδη τη FIFA για τη νέα καθυστέρηση. Δώδεκα εβδομάδες πριν το πρώτο σφύριγμα, η Βραζιλία εξακολουθεί να μην έχει έτοιμο το γήπεδο στο οποίο θα πραγματοποιηθεί ο πρώτος αγώνας.Το γήπεδο επρόκειτο να παραδοθεί στα τέλη Νοεμβρίου, ωστόσο μετά το τραγικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε δύο εργάτες και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να καταρρεύσει μέρος της εξέδρας, η παράδοση μετατέθηκε για τις 15 Απριλίου.Μπορεί η Sao Paulo να έκανε το περασμένο Σαββατοκύριακο την πρώτη της προπόνηση στο νέο της γήπεδo, όλα όμως δείχνουν ότι η FIFA θα παραλάβει ένα ατελές γήπεδο. Σύμφωνα με την Folha, σημαντικά προβλήματα παρατηρούνται σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία: στην εξέδρα των επισήμων, στα σημεία πώλησης, στην οροφή καθώς και στις γιγαντοοθόνες.Τον υπ. Αθλητισμού ’λντο Ρεμπέλο απασχολούν σήμερα διαφορετικά προβλήματα. Από τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιούνται κάθε τόσο μαζικές διαδηλώσεις στη Βραζιλία κατά της ακολουθούμενης κοινωνικής πολιτικής. Στο στόχαστρο βρίσκονται όμως και η FIFA αλλά και τα τεράστια ποσά τα οποία δαπάνησε η κυβέρνηση της Βραζιλίας για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις, το συνολικό κόστος αναμένεται να ξεπεράσει τα 8,5 δις ευρώ.
29 Μαρ 2014
Η Ευρωπαϊκή ένωση μας ετοιμάζει εκπλήξεις στο θέμα του νερού. Η Ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τις εταιρείες ύδρευσης Αθηνών και Θεσσαλονίκης, δείτε τι έγινε στην Πορτογαλία !!!
Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014
31 ΜΑΡ 2014
Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ DEBATING EUROPE VOTE 2014 MIA ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΑΙ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΥΤΙΣΜΟΥ
2 ΑΠΡ 2014
ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
Από την 1η Νοεμβρίου 2007, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, καθιερώθηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού στις 2 Απριλίου, αρχής γενομένης από το 2008.Σκοπός της ημέρας αυτής είναι η ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τον αυτισμό και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την ομαλή ένταξη των ατόμων με αυτισμό στην κοινωνία. Η ενημέρωση έχει διττό στόχο: το σεβασμό στην προσωπικότητα και τη μοναδικότητα του αυτιστικού παιδιού και τη δημιουργία δομών για την πρώιμη διάγνωση και φροντίδα των παιδιών αυτών και των οικογενειών τους. Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης και Ενημέρωσης για τον Αυτισμό είναι πάνω απ’ όλα μια ημέρα αφιερωμένη στο παιδί με αυτισμό.Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Οι άνθρωποι με αυτισμό παρουσιάζουν τις εξής δυσκολίες:Δυσκολία στην κοινωνική επικοινωνίαΔυσκολία στην κοινωνική αλληλεπίδρασηΔυσκολία στην κοινωνική φαντασίαΣτις ΗΠΑ γεννιέται 1 παιδί με αυτισμό κάθε 20 λεπτά. Ο αυτισμός είναι πέντε φορές πιο συχνός στα αγόρια απ’ ό,τι στα κορίτσια και πιο συχνός στα παιδιά των λευκών απ’ ό,τι σε αυτά των μαύρων ή των ισπανόφωνων, επισημαίνει το Ομοσπονδιακό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών.AUTISMO με μεταφραση05:54Άνθρωποι με αυτισμό έχουν πει ότι ο κόσμος γι'αυτούς είναι μια μάζα από ανθρώπους, τόπους και γεγονότα που αγωνίζονται να κάνουν αίσθηση, η οποία μπορεί να προκαλέσει σημαντικό άγχος.Όλα τα άτομα με αυτισμό μπορούν να επωφεληθούν από την έγκαιρη διάγνωση, την πρόσβαση σε κατάλληλες υπηρεσίες και την υποστήριξη.
3 ΑΠΡ 2014
Λακαφώσης: Οργανωμένο έγκλημα στο ποδόσφαιρο και χρηματισμός για τον έλεγχο Ενώσεων!
Για οργανωμένο έγκλημα στο χώρου του ποδοσφαίρου έκανε λόγο ο Εισαγγελέας Ποινικής Δίωξης– Ανακριτικού – Αθλητικός Εισαγγελέας, Χάρης Λακαφώσης, κατά τη διάρκεια της ημερίδας με θέμα, «Διαφθορά και οικονομικό έγκλημα στο χώρο του αθλητισμού» το οποίο διοργάνωσε το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.Μεταξύ άλλων ο Εισαγγελέας που διερευνά μαζί με τον έτερο Εισαγγελέα Αριστείδη Κορέα ποδοσφαιρικές υποθέσεις με σημείο αναφορά την ΕΠΟ όπως το σκάνδαλο των πλαστών ασφαλιστικών την υπόθεση των «στημένων πινάκων» διαιτησίας μεταξύ άλλων, υποστήριξε: «Στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών φτάνουν καθημερινά καταγγελίες. Ιδιαίτερα για τον χώρο του ποδοσφαίρου. Επαγγελματικού και ερασιτεχνικού.Στον χώρο του αθλητισμού έχουμε και οργανωμένο έγκλημα. Μάλιστα με αυξημένες τάσεις δράσης.Στις ΓΣ αθλητικών ενώσεων επιχειρούν με αθέμιτες ενέργειες να ελέγξουν το εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Και με χρηματισμό. Στις έρευνες - δημοσιοποιημένες και μη - παρουσιάζονται πράξεις δωροδοκιών και δωροληψιών.Για να μην μιλήσουν μάρτυρες χρησιμοποιούνται εκβιασμοί ή/και δώρα. Ακόμα και κρατικοί αξιωματούχοι, για να επηρεάσουν την διαδικασία.Έχουν δοθεί εκατομμύρια ευρώ από φορείς (τους ονομάζω έτσι για να μην φωτογραφίσω) για συγκεκαλυμμένη διαφήμιση. “Μαϊμού” χορηγία. Έτσι το κράτος χάνει τεράστια ποσά από φόρους.Ένα από τα εργαλεία που έχουμε είναι η άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνομιλιών. Σε έρευνα στο σπίτι ή το γραφείο μεγαλοπαραγόντων έχει βρεθεί το βούλευμα άρσης απορρήτου. Την ίδια ή επόμενη μέρα από την έκδοση του. Διάστημα, στο οποίο μπορεί ακόμα και ο Εισαγγελέας να μην έχει λάβει γνώση για την εντολή άρσης. Αυτό γίνεται από διαρροές κρατικών υπηρεσιών - όχι από την Εισαγγελία - ή υπαλλήλους των εταιριών τηλεφωνίας.Αν δεν υπάρξει θεσμική ανασυγκρότηση, δεν πρόκειται να υπάρξει σημαντική βελτίωση. Πρέπει να δημιουργηθεί αυτοτελές τμήμα αθλητισμού στην Εισαγγελία.Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Δεν θα πω περισσότερα γιατί είναι ζητήματα που αφορούν την υπηρεσία και εκεί πρέπει να λυθούν. Μπορώ να σας πω πάντως ότι ένα 24ωρο δεν μου φτάνει. Για όλα αυτά που μου αναθέτει η υπηρεσία.Στον χώρο του ποδοσφαίρου τα στόματα κρατιούνται κλειστά. Μάρτυρες εκβιάζονται, μαγαζιά καίγονται.Δεν ξέρουμε ότι και στον χώρο του ποδοσφαίρου το οργανωμένο έγκλημα καλά κρατεί; Μπράβοι, νονοί της νύχτας; Δεν τα γνωρίζουμε αυτά; Διαιτητές που εκβιάζονται, λοιδορούνται, στοχοποιούνται.Μεγάλο μου παράπονο. Όσες φορές έχω σκεφτεί να ζητήσω βοήθεια από κάποιους που έχουν θέσεις στους μηχανισμούς διοίκησης του αθλητισμού - και ξέρω ότι ξέρουν - έχω συναντήσει άρνηση.Για τις Εισαγγελικές Αρχές δεν υπάρχει απολύτως κανένα δικονομικό κώλυμα να ελέγξουν οποιαδήποτε υπόθεση. Ο ρόλος του Εισαγγελέα δεν μπορεί να καταργηθεί από το αυτοδιοίκητο».
ΕΟΕ σε ομοσπονδίες: Βάλτε λουκέτο το Σαββατοκύριακο!
4 ΑΠΡ 2014
Tην αναστολή των αγωνιστικών δραστηριοτήτων τους, το Σαββατοκύριακο 12-13 Απριλίου, αποφάσισε ομόφωνα να συστήσει σε όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες των ερασιτεχνικών αθλημάτων της χώρας, η Oλομέλεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.Είναι μια απόφαση που λαμβάνει για πρώτη φορά στην ιστορία της η ΕΟΕ, και παρά το γεγονός οτι έχει συμβολικό χαρακτήρα, θέλει να αναδείξει τα τεράστια προβλήματα που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ο ελληνικός αθλητισμός μετά τη συνεχιζόμενη άρνηση της Πολιτείας να δώσει λύσεις όχι μόνο στα οικονομικά θέματα, αλλά κυρίως στα θεσμικά προβλήματα.«Η πρόταση της ΕΟΕ απευθύνεται στα διοικητικά συμβούλια των αθλητικών ομοσπονδιών, τα οποία θα πάρουν και την τελική απόφαση για τη συμμετοχή τους στην αναστολή των αγωνιστικών δραστηριοτήτων. Εξαιρείται η συμμετοχή Ελλήνων αθλητών και αθλητριών σε διεθνείς διοργανώσεις», αναφέρει σχετική ανακοίνωση της ΕΟΕ.Και προσθέτει: «Η σύσταση για την αναστολή αποτελεί ένα πρώτο μέτρο της Ολομέλειας της ΕΟΕ που απαρτίζεται από εκπροσώπους των αθλητικών ομοσπονδιών, οι οποίοι αποφάσισαν με τη στάση τους να διαμαρτυρηθούν για τη συνεχιζόμενη απραξία και αδιαφορία που επιδεικνύει η Πολιτεία, απέναντι στην αθλούμενη νεολαία της χώρας, η οποία κινδυνεύει να στερηθεί ενός τόσο σημαντικού κοινωνικού αγαθού, όπως ο αθλητισμός»
Είναι πλέον πασηφανές οτι η κρίση έχει πλήξει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό απομακρύνωντας πολλά παιδιά και νέους ανθρώπους απο τον αθλητισμό με παράλλα να δγημιουργήτε πρόβλημα και στην στελέχωση των Εθνικών Ομάδων με ορατό τον κίνδυνο στους επόμενους αγώνες Ολυμπιακούς αλλά και μεγάλους διεθνείς αγώνες την μη αντιπροσώπευση της χώρας σε ικανοποιητικό επίπεδο και με τεράστιες συνέπειες για τον Αθλητισμό που ειναι μια υγειής απασχόληση και με τετοιες αποφάσεις της κυβέρνησης διώχνει μακριά όσους θαήθελαν να σχοληθούν . Ενα σημαντικό αγαθό ο αθλητισμός κοντεύει με τέτοιες πολιτικές να αφανισθεί .
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
8 ΑΠΡ 2014
Από το πρωί της Κυριακής, με αφετηρία τα social media του ΠΑΟΚ, κάνει τον ψηφιακό γύρο της Ελλάδας η παραπάνω φωτογραφία. Μια φωτογραφία βγαλμένη από τα όνειρα και τα οράματα όσων αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο με νόημα αλλιώτικο από αυτό που ζουν στην Ελλάδα. Είναι μια εικόνα με πρωταγωνιστές έναν εκκολαπτόμενο ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ κι έναν εκκολαπτόμενο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Είναι μια σκηνή στη λήξη ενός αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, που έκρινε τον τίτλο, ο οποίος πήγε στους Ερυθρόλευκους. Μια εικόνα με πρωταγωνιστές τον Κωνσταντίνο Χατζηδίμπα του ΠΑΟΚ, τον οποίο η λήξη του τελικού στο Κ15 πρωτάθλημα βρήκε πεσμένο στον αγωνιστικό χώρο του Αγρινίου να ξεσπά σε κλάματα, και τον Δημήτρη Σκαφίδα, τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, ο οποίος έσπευσε να τον στηρίξει ψυχικά, να του σταθεί σαν να του ήταν συμπαίκτης και όχι αντίπαλος.Περίπου όσα σκέφτηκα κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες είναι συμπυκνωμένα σ' ένα μήνυμα που μου έστειλε ένας Αγρινιώτης ποδοσφαιρόφιλος, ο οποίος βρέθηκε στο γήπεδο του Παναιτωλικού για να παρακολουθήσει το νεανικό ποδόσφαιρο. Διαβάστε την διήγηση του Βασίλη Ρούλια, που μου έστειλε το μήνυμα.“Το μεσημέρι διεξαγόταν ο τελικός των κ15 μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Αποφασισα να πάω να τον παρακολουθήσω με τον ανιψιό μου. Μπαίνοντας στο γήπεδο υπήρχαν δύο θύρες αριστερά και δεξιά στα επίσημα για τους φιλάθλους κάθε ομάδας. Πήγα σ' αυτούς του ΠΑΟΚ, μιας και ο μικρός είναι ΠΑΟΚάκι. Παρατηρώντας τον κόσμο είδα στην πλευρά του Ολυμπιακού ένα κομμάτι των οργανωμένων από τους τοπικούς συνδέσμους και γύρω γύρω πιο μεγάλους. Στην πλευρά μας γονείς των παιδιών και φίλαθλοι του Αγρινίου.Αυτό που παρατήρησα και αποφάσισα να γράψω είναι ότι σε όλο τον αγώνα είδα μαρκαρίσματα απλά και σκληρά. Κανείς παίκτης δεν προσπάθησε να δημιουργήσει το παραμικρό. Δεν διαμαρτυρήθηκε. Δεν πήγε κανείς να ζητήσει τον λόγο σε παίκτη. Πάντα πήγαινε να σηκώσει τον αντίπαλο.. Σαν να έβλεπες ποδόσφαιρο σε άλλη χώρα! Ακόμη και ο κόσμος ήταν διαφορετικός πλην των οργανωμένων που κοίταξαν κάποια στιγμή να θυμίσουν το καλό ελληνικό ποδόσφαιρο φωνάζοντας Βούλγαροι, κάτι το οποίο ξεσήκωσε όλο το γήπεδο! Γενικά η όλη εικόνα θα μπορούσε να περιγραφεί με πολύ περισσότερες λέξεις. Απλά φεύγοντας σκεφτόμουν ότι αυτά τα παιδιά που χάρηκαν ένα παιχνίδι και μάλιστα έναν τελικό που τον ήθελαν και οι δυο όσο τίποτε άλλο ήταν ήρεμοι άνθρωποι πάνω απ' όλα. Και ίσως σε λίγα χρόνια που θα μεγαλώσουν και θα παίξουν σε επαγγελματικό επίπεδο να είναι πολύ διαφορετικοί. Οι ομάδες θα τους κάνουν;;; Δεν ξέρω. Ισως το ποδόσφαιρο θα έπρεπε να παίζεται μέχρι αυτή την ηλικία...
11 ΑΠΡ 2014
Μεγάλη ανάσα για τους δανειολήπτες ο νέος νόμος
Τα ποσά που θα πρέπει να απομένουν στα νοικοκυριά μετά την αφαίρεση των φόρων και των δόσεων για τηνεξυπηρέτηση των τραπεζικών δανείων έτσι ώστε να μπορούν να καλύπτουν τις βασικές δαπάνες διαβίωσης, ανακοίνωσε το υπουργείο Ανάπτυξης.Ο προσδιορισμός των εύλογων δαπανών διαβίωσης, όπως αναφέρεται και σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης, «έχει στόχο να βοηθήσει τα πιστωτικά ιδρύματα και τους δανειολήπτες, να καταλήγουν σε κοινά αποδεκτές και βιώσιμες λύσεις ως προς την εξυπηρέτηση των δανείων».Για τους υπολογισμούς, ελήφθησαν υπόψη, τα έξοδα διατροφής, στέγασης, μόρφωσης, ένδυσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, θέρμανσης, μεταφοράς, επικοινωνίας κτλ. Από τους πίνακες που δημοσίευσε το υπουργείο Ανάπτυξης, προκύπτει ότι το όριο των δαπανών θα είναι αρκετά υψηλότερο από το όριο της φτώχειας.Το μηνιαίο σύνολο των δαπανών αυτών θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς, ώστε να αξιολογείται η δυνατότητα κάθε οφειλέτη να εξυπηρετεί τις δανειακές του υποχρεώσεις, με βάση το εισόδημά του και αφού καλύψει τις ανάγκες διαβίωσής του. Είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται ήδη σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως η Ιρλανδία, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Νορβηγία και η Ισπανία.Όπως προκύπτει και από τους πίνακες, το όριο των δαπανών, κυμαίνεται ανάλογα με το είδος των δαπανών και την οικογενειακή κατάσταση. Τα ποσά κυμαίνονται από :1. 758 έως 962 ευρώ τον μήνα για έναν ενήλικα με ένα παιδί2. 1126 έως 1440 ευρώ για ζευγάρι με ένα παιδί3. 1347 έως 1720 ευρώ για ζευγάρι με δύο παιδιά.Τα ποσά των εύλογων δαπανών διαβίωσης είναι καθαρά μετά την αφαίρεση των φόρων (όπως προκύπτουν στο εκκαθαριστικό σημείωμα της εφορίας) και αφού αφαιρεθεί η δόση του δανείου για τους δανειολήπτες και το ποσό του ενοικίου για τους ενοικιαστές.
ΠΗΓΗ :http://www.inportal.gr/
15 ΑΠΡ 2014
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ
Οργή και αγανάκτηση προκάλεσε τουλάχιστον στους σκεπτόμενους πολίτες η εκ μέρους «αλυσίδας» επώνυμης ευρωπαικής εταιρίας στυγνή εκμετάλλευση της φτώχειας των Ελλήνων με διάθεση εξαιρετικώς περιορισμένου αριθμών αρνιών για το Πάσχα σε δελεαστική τιμή που προκάλεσε…χιλιαπλάσια ζήτηση αλλά συγχρόνως και τα φαινόμενα ραγιαδισμού , με πλήθος καταναλώτών να υπερβαίνει και αυτά ακόμη τα όρια του εξευτελισμού και ταπείνωσης , προκειμένου να αποκτήσει το διαφημιζόμενο προιόν. Τα αισθήματα αυτά αποτυπώνει ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Χρήστος Κύρτσος, αυτόπτης μάρτυρας θλιβερών εικόνων μέσα σε κατάστημα της εν λόγω «αλυσίδας» ανήμερα της Κυριακής των Βαίων, ο οποίος απέστειλε την ακόλουθη «ανοικτή» επιστολη:Απίστευτες σκηνές …ντροπής και κοταντιάς ! Δέκα τρείς Απριλίου 2014. Η μέρα καταρράκωσης της αξιοπρέπειας του Έλληνα! Ημέρα ταπείνωσης Ημέρα ντροπής. Ημέρα εκδήλωσης απύθμενου θράσους εκμετάλλευσης της φτώχειας του Έλληνα! Ημέρα ανείπωτου ραγιαδισμού!Φίλοι μου, αυτό που συνέβη σήμερα ξεπέρασε τη φαντασία ακόμη και του πιο ευφάνταστου. Ξεπέρασε την δυνατότητα , την εξυπνάδα και την προνοητικότητα κάθε ανθρώπου.«Αλυσίδα» Επώνυμης Ευρωπαικής Εταιρίας απο ημέρες διαφήμιζε να προμηθεύσει στον φτωχό και ανυποψίαστο συμπολίτη μας με αρνια ελληνικά στην τιμή των 3.99 ευρώ «Μάννα εξ’ ουρανού για τον ταλαιπωρημένο απο την οικονομική εξαθλίωση πολίτη, που έτρεξε απο τα χαράματα να προλάβει το «λαχείο» που πίστεψε. «Ουρά», όχλος, κατέκλυσε τον χώρο, περιμένοντας την πύλη να ανοίξει όπως ο παραλυτικός της Βηθεσδά, να προλάβει να προμηθευτεί , να χαρεί, να νιώσει για λίγο την ικανοποίηση του χορτάτου. Ελπίδα, υπομονή , κούραση δεν τον πτόησαν. Ένα ολόκληρο αρνί σε αυτές τις δύσκολες ημέρες. Ευτυχία για την οικογένεια, δικαίωση για τον ίδιο, που τα κατάφερε.Βρέθηκα ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Πίστεψα καχύποπτα ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορεί να είναι τόσο απατεώνες. Δεν είναι δυνατόν να εκμεταλλεύονται, χάριν του κέρδους, σε τόσο μεγάλο βαθμό την δυστυχία της οικονομικής κρίσης. Πίστεψα όσα άκουγα για πολιτισμό, για δικαιοσύνη ,για ανθρωπιά, για σεβασμό της προσωπικότητας, για κοινωνικό πολιτισμό των Ευρωπαίων. Μέγα λάθος, μεγάλη απογοήτευση!Φίλοι μου, τίποτα από όσα πίστεψα δεν ισχύει. Ισχύει η εκμετάλλευση του αδύναμου , η εκμετάλλευση του φτωχού , η εκμετάλλευση του αφελούς Έλληνα.Ωρα 11 το πρωί. Ανοίγει η πόρτα που οδηγεί στην «σωτηρία», στην «ευτυχία», στην «δικαίωση», στην ”πραγματοποίηση του ονείρου». Ένα τσούρμο ανθρώπων , καροτσιών, «εισβάλλει» «Επιστρατεύονται» η ταχύτητα, η δύναμη, η καπατσοσύνη. Ο σκοπός «ιερός».Οι μέχρι προ ολίγου φίλοι, γίνονται αντίπαλοι. Ο ένας πατεί τον άλλο. Πέφτει επάνω του, και όλοι μαζι πάνω σε ένα ψυγείο, που φυλάσσει τον θησαυρό. Παλεύουν να προλάβουν να πάρουν έναν απο τους ελάχιστους αμνούς της σωτηρίας. Ο ένας τραβά τα χέρια του άλλου. Ο άλλος κρύβει σαν φυλαχτό ότι κατάφερε να αρπάξει. Άλλος διαμαρτύρεται στο προσωπικό. Άλλος συλλογισμένος στέκει και λυπάται.Λυπάται για το κατάντημα , ντρέπεται για την εικόνα που αντικρύζει. Κακοτυχίζει τον Έλληνα. Υποφέρει για την απώλεια της αξιοπρέπειας, της υπερηφάνιας την εθνική ταπείνωση.Κάποιοι οργίζονται. Κάποιος αντιδρά. Αντιστέκεται, φωνάζει, παρακαλεί τους συμπατριώτες του να αφήσουν τα καρότσια μισογεμάτα και να μη ξαναπατήσουν στο συγκεκριμένο κατάστημα.Πολλοί συμφωνούν, άλλοι μένουν στα λόγια. Η απογοήτευση τώρα είναι μεγαλύτερη. Είναι χειρότερο να αποδέχεσαι την ταπείνωση, την εξαπάτηση απο το να σου την επιβάλλουν.Αγαπητοί φίλοι, η αντίσταση σε κάθε επιβουλή της Πατρίδας μας ήταν πάντα Αρετή του Έλληνα. Ο πατριωτισμός του δεν αμφισβητήθηκε. Ο ηρωισμός τουταυτίστηκε με τον Έλληνα. Ο Τσώρτσιλ είπε: «Οι Ηρωες πολεμούν σαν Έλληνες».Αλήθεια, τι έγινε και κατρακύλησε τόσο η φυλή μας; Γιατί αυτό το κατάντημα; Γιατί αυτή η μιζέρια; Γιατί τόσο σύγχρονος ραγιαδισμός;Σε αυτά τα τόσα ερωτήματα μια μόνον απάντηση υπάρχει: Φταίμε όλοι! Πολίτες, δάσκαλοι, παραγωγικές τάξεις, έμποροι.Συμπατριώτες , πολίτες κάθε δραστηριότητας είναι η στιγμή της αντίστασης στους βάρβαρους. Είναι η στιγμή να ορθώσουμε το ανάστημά μας , να αναγκάσουμε τους βάρβαρους σε φυγή.Είναι χρέος ηθικό, χρέος ελληνικό, χρέος πατριωτικό, χρέος επιβίωσης, χρέος αποκατάστασης της χαμένης αξιοπρέπειας, της υπερηφάνιας της λάμψης της πατρίδας μας.Έιναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε στα καταναλωτικά αγαθά που παράγει ο τόπος μας. Να στηρίξουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις, να δώσουμε δουλειά στους Έλληνες, να δώσουμε ελπίδα στους νέους μας. Να περιορίσουμε, να συμπιέσουμε το υλικό κέρδος για να κερδίσουμε ηθικά, συναισθηματικά, πατριωτικά. Αυτή είναι η έννοια του Έλληνα πατριώτη σήμερα. Τον πατριωτισμό τον διδάξαμε , τις ακλόνητες ανθρωπιστικές ιδέες τις αναδείξαμε, την ελευθερία την θεοποιήσαμε. Έιναι ντροπή μας να γίνουμε σκλάβοι, σκλάβοι βαρβάρων
ΠΗΓΗ :http://maxitis.gr/
27 ΑΠΡ 2014
Τοπική Αυτοδιοίκηση και εκλογές: το “τοπικό” ως πεδίο πολιτικής δράσης και συμμετοχής
της Δρ Βασιλική Παπαγεωργίου, Κοιν. Ανθρωπολόγος,Επιστημονική συνεργάτης ΤΕΙ Ιονίων Νήσων vaspapag@yahoo.gr
ΠΗΓΗ :http://independent.gr/
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι περί του "τοπικού": ενός επιπέδου θεσμικής εξουσίας αλλά και πολιτικής συμμετοχής, χαμηλότερου από το κεντρικό, που θεωρείται ότι εμπλέκει κοινωνικές σχέσεις που εμφορούνται περισσότερο από το οικείο, το διαπροσωπικό στοιχείο. Είναι γι' αυτό, εξάλλου, που με διαφορετικούς όρους διεξάγεται η προεκλογική εκστρατεία στις αυτοδιοικητικές εκλογές απ' ότι στις βουλευτικές. Γενικότερα, πάντως, η εκλογική συμπεριφορά, εκφράζει ιστορικά διαμορφούμενες νοοτροπίες και αντιλήψεις, πολιτικές και κοινωνικές δομές. Στην αντίστοιχη βιβλιογραφία των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών, η εκλογική συμπεριφορά, ως πολιτική συμμετοχή, ερμηνεύεται υπό το πρίσμα των πελατειακών σχέσεων που συγκροτούν την οργάνωση και τη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Σύμφωνα με μια απλή απεικόνιση του μοντέλου αυτού, ο ψηφοφόρος - πελάτης, αναζητά στήριξη, ανταλλάγματα και εξυπηρετήσεις, από τον πολιτικό/ πάτρωνα, σε μια εργαλειακή σχέση, με ισχυρή επίδραση στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Αυτή η "κάθετη" εξάρτηση από την πολιτική εξουσία, ωστόσο, φαίνεται τώρα πως δέχεται ισχυρό πλήγμα από τις ραγδαίες και απότομες αλλαγές στα δημοσιονομικά της χώρας, κάτι που καταγράφηκε έντονα στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012: συρρίκνωση μεγάλων κομμάτων, διογκούμενη ενδυνάμωση του Σύριζα, απρόσμενη άνοδος της ακροδεξιάς κ.λπ. [*] Το ερώτημα που τίθεται έτσι, μέσα από αυτό το πρίσμα, για να εστιάσουμε πιο συγκεκριμένα στο εκλογικό σκηνικό του παρόντος, είναι πώς μπορούμε να δούμε τι νέο ορίζουν οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, πώς ενσωματώνονται μέσα στο περιβάλλον των γενικότερων αλλαγών της οικονομικής κρίσης, και, ακόμη περισσότερο, πώς προδιαγράφεται το μέλλον της σχέσης του "τοπικού" με το "κεντρικό". Μπορεί να επισημανθεί ένας κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται κάποιες από τις διαφαινόμενες τάσεις. Από τη μία, η σταδιακή αποσάθρωση του πελατειακού κράτους, που, όπως ανάφερα, συνέδεε το εκλογικό σώμα με τους πολιτικούς άρχοντες μέσα από παντοειδείς εξυπηρετήσεις και παροχές. Από την άλλη, η σταδιακή κατάλυση του κράτους πρόνοιας, σε άρρηκτο βέβαια συνδυασμό με την δραματική μείωση των εισοδημάτων, την ανεργία, το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων κ.λπ. Αυτό το πλαίσιο συνθηκών, ορίζει και τους τρόπους με τους οποίους επανατοποθετείται η αυτοδιοίκηση ως μόρφωμα κοινωνικών σχέσεων ή ως πολιτικό πεδίο και επιχειρεί να συνομιλήσει με τον πολίτη, κάτι που θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω ακολούθως. Έναν πολύ σημαντικό χώρο πολιτικής δράσης και ένταξης του πολιτικού σώματος φαίνεται να αποτελεί, εκείνος στον οποίο μπορούμε να συμπεριλάβουμε εθελοντισμό, δωρεάν παροχές κοινωνικών αγαθών, δράσεις αλληλεγγύης. Δεν είναι άγνωστο αυτό το πεδίο που έχει προσδιοριστεί συχνά ως "κοινωνία των πολιτών" ή "τρίτος τομέας", και που ολοένα και διογκώνεται για να περιλάβει δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, φιλανθρωπίας κ.α. Και, ακριβώς σε μια κομβική ιστορική συγκυρία, έρχεται να αποτελέσει ένα προνομιακό πεδίο χρήσης και διαχείρισης σε τοπικό επίπεδο, καθώς συνομιλεί και συνδιαλέγεται με όρους "οικειότητας" και "διαπροσωπικών σχέσεων" που ήδη χρησιμοποιούνταν. Παρατηρείται, δηλαδή, μια ολοένα και αυξανόμενη τάση, έννοιες, όπως της "αλληλεγγύης", "προσφοράς", "φιλανθρωπίας" να γίνονται συνθήματα του προεκλογικού αγώνα. Η "ανάληψη δράσης και πρωτοβουλίας" επίσης αναδεικνύεται και προβάλλεται ως σλόγκαν, παραπέμποντας, όχι βεβαίως σε κάποια εξεγερσιακή δυναμική, αλλά σε ένα κάλεσμα προς τον πολίτη να συμμετέχει στη δημόσια επιτέλεση μιας φαντασιακής κοινότητας μέσω συγκέντρωσης ρούχων, καθαρίσματος μιας πλατείας, οργάνωσης ενός φιλανθρωπικού παζαριού κ.ο.κ. Οι τοπικές αρχές φαίνονται πρόθυμες να αναλάβουν ρόλους διαχείρισης και συντονισμού σε ένα νέο πολιτικό μοντέλο, που επιβάλει τη συναίνεση και την απουσία αντίδρασης, αφού παρουσιάζεται ως η επιτομή της συλλογικής αλληλεγγύης στην περίοδο της πρωτόγνωρης πολύπλευρης κρίσης. Χωρίς να υποστηρίζεται εδώ ότι έχουμε μια εξαφάνιση παραδοσιακών τρόπων της προεκλογικής διαδικασίας και επικοινωνίας με τον πολίτη, επισημαίνονται νέες τάσεις. Αυτές βέβαια δεν είναι αποκομμένες από το γενικότερο πολιτισμικό μετασχηματισμό των τελευταίων χρόνων. Όπως είναι αναμενόμενο, και από αυτή τη στήλη έχει σχολιαστεί πολλάκις, οι πιο πρόσφατες μορφές νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας επιβάλουν καταναγκασμούς, κατασκευάζουν και διαμορφώνουν το νέο πολιτικό υποκείμενο:Α-πολιτικό, με αδύναμες κατανοήσεις και αναστοχασμό πάνω στις υλικές και κοινωνικές συνθήκες ύπαρξης. Βυθισμένο στην ατομικότητα και την αδιαφορία ενός απίστευτου όγκου ροής πληροφοριών. Με ιδεολογικές προκείμενες "καλής θέλησης" και αφελούς συναίνεσης. Το τοπικό, είναι ένα κατάλληλο πεδίο "εξάσκησης" σε τέτοιου είδους πολιτισμικά πρότυπα. Οι τοπικές αρχές βρίσκονται κοντά στον "απλό πολίτη" και στην "καθημερινότητα", κεντρικό συμβολικό τόπο γύρω από τον οποίο οργώνεται η προεκλογική εκστρατεία των αυτοδιοικητικών εκλογών. Άρα, μακριά και έξω από το "σκληρό πρόσωπο" της κεντρικής εξουσίας. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε τον κομβικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε κεντρικά εγχειρήματα: θα αναφέρω εδώ ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, που σχετίζεται άμεσα με την επιβολή κυρίαρχων μοντέλων οικονομικής ανάπτυξης. Πολλοί δήμοι πρωτοστάτησαν στο να διευκολυνθεί η υιοθέτηση του μέτρου μέσα από "μαλακούς" τρόπους, πολιτισμικά εύληπτους: το χαρούμενο καταναλωτικό κοινό, οι πρόσχαροι έμποροι που συμμετέχουν στην τοπική κοινωνική ζωή, η οικειοποίηση του δημόσιου χώρου (το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές συνοδεύτηκε συχνά από "ανάλαφρες" δράσεις). Ακόμη, ενώ είναι σε εξέλιξη η γενικότερη αξιοποίηση γης και δημόσιας περιούσιας (μέσω του νεοπαγούς θεσμικού φορέα ΤΑΙΠΕΔ), αναμένεται επίσης και εδώ να είναι κομβικός ο ρόλος των τοπικών ηγεσιών σε κάθε λογής "παζαρέματα". Η συζήτηση μπορεί να επισημάνει και πολλά άλλα. Άλλωστε, όπως έχω και άλλοτε υπογραμμίσει, βρισκόμαστε σε μια μάλλον μακρά μεταβατική περίοδο, που κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα είναι υπό διερεύνηση, και χαρακτηρίζονται από μεταλλάξεις. Οι τελευταίες όμως (οι μεταλλάξεις, δηλαδή,) δεν πραγματοποιούνται σε ένα κενό, παρά πατούν σε παλαιό έδαφος και γνώριμα μονοπάτια. Η αναζήτηση αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και άλλων ιδιοτήτων με επίκληση στο συναίσθημα, επανα - ανακαλύπτονται και μπαίνουν στο προσκήνιο.
01 MAI 2014
Ζητούνται… παράγοντες! (Του Κώστα Σπυράκη)
Φίλες και φίλου του pamebala.gr καλησπέρα! Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη! Στο σημερινό μου άρθρο, θα αναφερθώ στην έλλειψη… παραγόντων στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και ανθρώπων με όραμα για τη βιωσιμότητα των ποδοσφαιρικών σωματείων του νομού Θεσσαλονίκης. Γράφει οΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΑΚΗΣ Κατ' αρχήν, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση στους ήδη υπάρχοντες παράγοντες των ομάδων, την οποία την έχω κάνει πολλές φορές και στον εαυτό μου. Τι είναι για εσάς το ποδόσφαιρο και σε τι εξυπηρετεί η θέση από την οποία την υπηρετείτε; Ως δημοσιογράφος, την απάντηση μπορώ να την δώσω στον οποιονδήποτε. Εσείς οι ίδιοι μπορείτε να τη δώσετε στον εαυτό σας; Είναι ολοφάνερο, ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, βρήκε… μισάνοιχτη την πόρτα του Ελληνικού ποδοσφαίρου και διείσδυσε με σχετική ευκολία σ' αυτό. Φυσικά, πέρα από το επαγγελματικό, δεν θα μπορούσε να μην αγγίξει και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Παλαιότερα, γινόντουσαν "σφαγές" έξω από τα γραφεία ερασιτεχνικών ομάδων, για το ποιος θα καταφέρει να εμπλακεί στα διοικητικά, σε μια εποχή φυσικά που το χρήμα έρρεε άφθονο και οι φιλόδοξοι τότε παράγοντες μπορούσαν να διαθέσουν μερικά εκατομμύρια για να μπορέσει η ομάδα τους να επιβιώσει και να κάνει και πρωταθλητισμό. Πλέον, τη σημερινή εποχή, δεν υπάρχει… σάλιο! Σε έναν μήνα έρχεται το καλοκαίρι και πολλές ομάδες ετοιμάζονται για τις απαραίτητες διεργασίες των εκλογών, για την ανάδειξη των νέων διοικητικών τους συμβουλίων. Θα ξεκινήσουν από τον Ιούνιο και θα ξεμπερδέψουν τον… Αύγουστο! Πολλά σωματεία θα "παλεύουν" τρεις μήνες να βγάλουν διοίκηση γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς. Γιατί στις τοπικές κοινωνίες κάποιοι κατάφεραν να απαξιώσουν τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο και τις ομάδες τους, καθώς όλα αυτά τα χρόνια στο… βωμό της αυτοπροβολής τους και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους, έχτισαν ένα τείχος, το οποίο απομάκρυνε νέους παράγοντες να ασχοληθούν. Το συμπέρασμα; Ζητούνται… παράγοντες! Θα μπορούσε να είναι και τίτλος αγγελίας σε κάποια εφημερίδα! Φυσικά, μερίδιο ευθύνης σ' αυτήν την κατάντια έχουν και οι τοπικοί πολιτικοί άρχοντες, οι οποίοι έμαθαν να τα κάνουν… πλακάκια με τους εκάστοτε διοικούντες, να παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια και να αδιαφορούν για το γεγονός ότι τα γήπεδα… μαραζώνουν, είτε με την κυριολεκτική τους έννοια, είτε διότι απομακρύνθηκε ακόμη και ο φίλαθλος κόσμος. Πότε λοιπόν θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν… σηκώνει τέτοιες καταστάσεις πλέον; Πότε εσείς οι παράγοντες θα κάνετε το παραπάνω βήμα και θα "αγκαλιάσετε" την τοπική κοινωνία σας και μέσα από το ποδόσφαιρο θα προάγετε κι άλλες αρχές; Πότε θα "εκμεταλλευτείτε" το ποδόσφαιρο για να μπορέσετε να συμβάλλετε για ένα καλύτερο "αύριο" και να μπορέσετε να αντικρύσετε την κοινωνική διάσταση της σημερινής πολυδιάστατης κρίσης; Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο και ο κάθε παράγοντας οφείλει να σεβαστεί πέρα από τον εαυτό του και την κοινωνία που εκπροσωπεί. Σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά. Αν το πετύχει αυτό, τότε θα "ζωντανέψουν" και τα γήπεδα και τα ερασιτεχνικά σωματεία που είτε είναι ανενεργά, είτε βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
ΠΗΓΗ : pamempala.gr
28 ΙΟΥΝ 2014
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες
Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.
Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.
Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.
Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.
Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!
Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
1) Λένε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες γίνεται για τη διάσωση του δημόσιου ταμείου. Λένε ψέματα. To «όφελος» από τις απολύσεις και την διαθεσιμότητα στο Δημόσιο θα είναι της τάξης των… 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και μάλιστα σε βάθος 6ετίας (2013 – 2018). Δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ.Σταικούρας με το έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή για τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου. Περί αυτού του οικονομικού «οφέλους» πρόκειται…
2) Μια από πλέον χυδαίες παραστάσεις της προπαγάνδας των κυβερνητικών θιάσων της αθλιότητας, ενταγµένη κι αυτή στο «όλοι µαζί τα φάγαµε», ήταν η θεωρία των «εκατομμυρίων» εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που με κάθε ευκαιρία επανέρχεται. Ποιος δεν θυμάται την περίφηµη «απογραφή», µέσω της οποίας η κυβέρνηση θα «ξετρύπωνε» αυτά τα δήθεν «εκατοµµύρια» των δημοσίων υπαλλήλων, αυτές τις «ορδές εκατομμυρίων κοπριτών» που… ευθύνονται για το δημόσιο χρέος. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο καθεστωτικός γκεμπαιλισμός των κυβερνώντων, που προσποιούνταν ότι δε γνώριζαν εκ των προτέρων και µέσα από τους λογαριασµούς του προϋπολογισµού τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων, αποκαλύφθηκε. Τελικά, η ίδια η δική τους «απογραφή» έδειξε ότι τα «εκατοµµύρια» περιορίζονταν σε 636.188 τακτικούςδημόσιους υπάλληλους, 49.546 έκτακτους και 20.242 εργαζόμενους με άλλες μορφές εργασίας (ανακοινώσεις Δ.Ρέππα, 10/4/ 2012). Αυτά είναι τα… εκατομμύρια των υπαλλήλων. Από τους οποίους, μάλιστα, οι 202.000 και οι άλλοι 93.000 υπηρετούν αντίστοιχα στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία. Τοµείς µε τεράστια κενά σε ανθρώπινο δυναµικό. Ήταν η «απογραφή» τους, επίσης, που απέδειξε ότι οι κυβερνώντες, οι ίδιοι που κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε», φρόντισαν το κράτος που κατασκεύασαν να είναι τόσο «βαθύ», ώστε να περιλαµβάνει 84.000 στρατιωτικούς, 65.000 στα σώµατα ασφαλείας και 11.000 κληρικούς…
3) Και τι δεν ακούστηκε αυτά τα χρόνια για το υπέρογκο και «διαρκώς αυξανόμενο» κονδύλι για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Το θέμα µετατράπηκε σε καθηµερινό ανάγνωσµα και ακρόαµα. Βλέπετε, όσοι µπουκώνουν µε δηµόσιο χρήµα βιοµηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους κάπου αλλού έπρεπε να αποδώσουν την ευθύνη για το δηµόσιο χρέος. Ετσι, λοιπόν τι έκαναν; Αφού τσουβάλιαζαν τους μισθούς των δικών τους «γκόλντεν μπόις» με τους μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, μετά βυσσοδομούσαν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην σαν… «ρετιρέ». Ποια είναι η αλήθεια: Το 1990 οι µισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το ∆ηµόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ µετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραµανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ. Άρα, στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο και στους συνταξιούχους του ∆ηµοσίου αναλογούσε ήδη από την έναρξη της κρίσης όλο και µικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. Και µάλιστα πολύ µικρότερο από αυτό που φαίνεται µε την πρώτη µατιά, αφού: Το 1994 το σχετικό κονδύλι µοιράστηκε σε 595.742 εργαζοµένους και συνταξιούχους, ενώ η µοιρασιά του 2008 αφορούσε 896.415 άτοµα. Αυτοί είναι οι «προνοµιούχοι» Έλληνες δηµόσιοι υπάλληλοι (Πηγή: Προυπολογισμοί και «Ριζοσπάστης» 22/11/2009). Επιπλέον: Η δαπάνη µισθοδοσίας των δηµοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ύψους 9% του ΑΕΠ (σσ: των υπαλλήλων που σε ποσοστό 80% είχαν – προ Μνημονίων - καθαρές αποδοχές από 880 έως 1500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών), ήδη από το 2009 ήταν µικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δηµοσίων υπαλλήλων της Δανίας µε 16,9%, της Γαλλίας µε 12,8%, της Φινλανδίας µε 13%, της Σουηδίας µε 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).
4) Ένα «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εδώ το παραμύθι συναγωνίζεται εκείνο με την «Κοκκινοσκουφίτσα». Η έρευνα στα πλαίσια της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που πραγµατοποιήθηκε από τους ερευνητές του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών και των Πανεπιστηµίων του Στρασβούργου και του Μαγδεµβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»), αποδεικνύει ότιστην Ελλάδα το ποσοστό των δηµοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζοµένων είναι 11,4%. Αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα, αυτά τα ποσοστά παραµένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.
5) Εξίσου «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι και το άλλο, για τις «υπέρµετρες» δηµόσιες δαπάνες. Αλλά από όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τοµέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Όσο για το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαµβάνουν οι Έλληνες, αρκεί να σηµειωθεί ότι κατά µέσο όρο την περίοδο 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε µόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράµµατα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο µέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Τέλος και σχετικά µε τους «κοπρίτες» δηµοσίους υπαλλήλους, το ίδιο το ∆ΝΤ οµολογεί: Στις µεγάλες οικονοµίες ανά τον κόσµο (και όχι µόνο στην Ελλάδα) η αύξηση των ελλειμμάτων οφείλεται κατά 50% στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των µεγαλοσχηµόνων και στην αποπληρωµή τόκων για προηγούµενα δάνεια των κυβερνήσεων που καταλήγουν πάλι στα ταµεία των µεγαλοσχηµόνων. Αντίθετα, η αύξηση των δηµοσίων δαπανών επιβαρύνει τα ελλείμματα κατά λιγότερο από 10% («Ιός – Ελευθεροτυπία», 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, Enet.gr)
Συμπέρασμα:
Η παγκόσμια οικονοµική κρίση δεν εκδηλώθηκε παρά ως κατάρρευση της περίφημης «ιδιωτικής», της καπιταλιστικής δηλαδή, οικονομίας. Τους ιδιώτες των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των τραπεζών ήταν που ήρθαν να διασώσουν τα κράτη, «κοινωνικοποιώντας» τα βάρη από τις ζηµιές των τραπεζιτών.
Το γεγονός αυτό δείχνει από µόνο του πόσο σαθρές είναι οι «αναλύσεις» περί ευθύνης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δηµόσιου χαρακτήρα της οικονομίας έναντι του «υγιούς» ιδιωτικού τοµέα.
Τα παραπάνω φυσικά και δεν αναιρούν ότι πράγματι στην Ελλάδα, ο λεγόμενος «δημόσιος τομέας» και σπάταλος είναι, και αντιπαραγωγικός και αντικοινωνικός. Όμως, οι υπόλογοι για τη λειτουργία του δηµόσιου τοµέα όπως αυτοί τον κατασκεύασαν έτσι ώστε να υπηρετεί τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οι αρχιτέκτονες της ρουσφετοκρατίας και της αναξιοπρεπούς γλίτσας µε την οποία οικοδοµούσαν τους κοµµατικούς στρατούς τους, έχουν το επιπλέον θράσος να υποδεικνύουν ως υπεύθυνους για το δικό τους δηµιούργηµα τους εργαζοµένους. Τους οποίους µάλιστα έφτασαν να αποκαλούν µέχρι και «κοπρίτες» (Θόδωρος Πάγκαλος, «Βήµα» 1/1/2011).
Και είναι προφανές γιατί το κάνουν:
Πρώτον, γιατί με πρόσχηµα την «κριτική» ενάντια στο καπιταλιστικό «δηµόσιο», εκείνη που ελεεινολογείται, που επιχειρείται να λοιδορηθεί ως υπόλογη και ως υπεύθυνη (!) για την κρίση είναι η έννοια του πραγµατικά δηµόσιου, του πραγµατικά συλλογικού και του πραγµατικά κοινωνικού.
Δεύτερον, διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά 1 εκατομμύριο στην απληρωσιά και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Πηγή: enikos.gr
16 ΙΟΥΛ 2014
Οι σύγχρονοι σκλάβοι του ποδοσφαίρου
Οι μεταγραφές ξεκίνησαν και οι ήδη ορισμένοι παράγοντες των ομάδων φτιάχνουν το μπάτζετ μέσω των… ποδοσφαιριστών που είναι προς αποχώρηση.Θέλεις το δελτίο σου; Στάξε και… φύγε. Αυτή είναι η τακτική ορισμένων παραγόντων κάθε καλοκαίρι, οι οποίοι ακόμα και σε καιρό κρίσης βάζουν το… μαχαίρι στο λαιμό του κάθε απλήρωτου ποδοσφαιριστή.
Δηλαδή με λίγα λόγια, οι δούλοι του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, τις περισσότερες φορές απλήρωτοι ή με «ψίχουλα» και στο τέλος της χρονιάς εφόσον θέλουν να αποχωρήσουν από την… ιστορική τους ομάδα, πρέπει να επιστρέψουν αυτά που συμφώνησαν είτε αυτά που δεν πήραν ποτέ.
Άρα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο ποδοσφαιριστής αγωνίζεται 40 παιχνίδια για την.. ψυχή της μάνας του με το όνειρο της μεγάλης καριέρας, παραμένει ανασφάλιστος, καλείται να «πληρώσει» τον ενδεχόμενο τραυματισμό του, προσφέρει τις υπηρεσίες του που στην τελική η ομάδα του τις ζήτησε και στο τέλος φτάνει να φτάνει βρίσκεται «αλυσοδεμένος».
Δεν είναι λαϊκισμός. Δεν είναι αριστερίστικο σχόλιο που θα βιαστούν κάποιοι να πουν. Είναι η πραγματικότητα. Σίγουρα δεν άφορα όλες τις ομάδες καθώς υπάρχουν και κύριοι… παράγοντες με «Κ» κεφαλαίο που σέβονται πάνω από όλα τον εαυτό τους και μετά τους εργαζόμενους-ποδοσφαιριστές του.
Και μην μου πει κανείς, ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι χόμπι. Η περσινή και η φετινή Α1 δεν είναι χόμπι. Με 40 αγώνες για έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή; Μαρτύριο είναι. Και η ανταμοιβή ποια είναι; Να θέλουν κάποιοι παίκτες μετά από πολλά χρόνια προσφοράς να αλλάξουν περιβάλλον και η «απάντηση» να είναι… στάξτα. Η ακόμα και για παίκτες που έχει συμφωνηθεί προφορικά πάντα να αγωνιστούν για ένα χρόνο, να έρχεται η στιγμή που ακούν από τα χείλη παραγόντων ότι πρέπει να παραμείνουν γιατί πέρυσι δεν επιτεύχθηκε ο στόχος!
Επειδή όμως ελπίδα δεν υπάρχει και νομικά οι παίκτες είστε ακάλυπτοι από όλες τις πλευρές, προσέξτε που «κλείνετε» και μην θαμπώνεστε από τα πολλά… μηδενικά που σας τάσσουν καθώς η υπάρχει πιθανότητα να μην πάρετε ούτε τα μισά. Εμπιστευτείτε αξιόπιστα σωματεία που σέβονται τους ποδοσφαιριστές τους και σοβαρούς παράγοντες ομάδων που ο λόγος τους είναι εγγύηση.
ΠΗΓΗ epsm24.gr/Αντώνης Βουλγαράκης
